... gdzie ludzie rozminęli się z wartościami...

Wszystkich świętych i święto zmarłych incoming!

Dzisiaj będzie troszeczkę bardziej refleksyjnie (nie wiem czy jest to związane z tym smutkiem gdy jedyna odpowiedź na pytanie - PAN MA OSIMNAŚCIE? - to: mam 22). Troszkę przeleciało - jak dobrze pójdzie, to 1/4 za mną :) Zazwyczaj w tym momencie na imprezach, po ćwiartce, zaczynają się pojawiać dobre uśmiechy na twarzach :P

Jakoś nigdy nie byłem przekonany do obchodzenia Halloween. Jak byłem mały, to miało to swój urok patrzeć jak w Kevinach czy innych filmach z lat 90'tych poprzebierane dzieciaki harcują od domu do domu i terroryzują lokalnych mieszkańców rządając słodkości (patrząc z perspektywy czasu i świadomości tego, że jestem strasznym łasuchem - mogło chodzić PRZEDE WSZYSTKIM o słodycze :)). Mimo tego zauroczenia dziecięcego jakoś nigdy nie przemawiały do mnie imprezy z wampirami, dyniami, zombiakami itd. Teraz tą awersję potęguje pewnie niechęć do Edwardów, Edmundów czy innych pseudo-fluoryzująco-świecących-w-obecności-UV vampajrów za dychę :)

 

Heloł? Ktoś dostrzega te subtelne różnice? Klasy, powagi samej postaci jaką jest wampir? :)

To trochę tak, jakby Jamesa Bonda zagrał Jim Carrey - if you know what I mean :P

Bardzo bym się ucieszył, gdyby któryś z Was miał przyjemność przeczytać sagę Wiedźmińską A. Sapkowskiego - i znał występującą tam postać Regisa. Wspominam go, patrzę na zdjęcia Draculi... No cholera nie, choćby nie wiem co nie zmuszę się do polubienia pamiętników wampajrów/zmierzchów, świtów i zenitów :P

Wow. Patrzcie, niechcący zszedłem na boczne tory a tu miało być nie o tym! Dzisiaj pojechałem z babcią i ciocią na cmentarz na którym nigdy nie byłem - w rodzinne strony moich prapradziadków. Dzisiaj na cmentarzu było coś magicznego, taki gorączkowy ruch, przygotowania. Starsi ludzie, czyszczący groby centymetr po centymetrze... Miałem wrażenie, że każdy ruch szczotki jaki wykonywali był jak głaskanie ich bliskich za życia. Często spotykam się z opinią, że nie ma sensu patrzeć za siebie, obchodzić tego święta, że to tylko kolejny smutny polski obyczaj i że w ogóle jak się by o kimś myślało, to cały rok a nie raz w roku... Tymczasem ja uważam, że to wspaniała okazja, żeby w dzisiejszym pędzie wyodrębnić sobie te 2 dni w roku, żeby poświęcić czas, swoją uwagę i swoje myśli tym których już tu nie ma.

Jestem w stanie się zgodzić, że w polskich obrządkach jest zdecydowanie za dużo smutku i powagi - chociażby w mszach jako takich. Tu akurat dużo bardziej podoba mi się hamerykański styl - gospel, wyrażanie radości, śpiew... Nigdy jednak Halloween nie wyprze w moim uznaniu święta zmarłych. Jak to powiedział J. Piłsudski:

 „Naród, który nie szanuje swej przeszłości nie zasługuje na szacunek teraźniejszości i nie ma prawa do przyszłości”

Spróbujcie w tym roku posłuchać nestorów swoich rodzin, zrezygnować z komputera i posłuchać opowieści sprzed 60-70-80 lat... Ja zamierzam tak zrobić ;)